Leikskólapláss (vöggustofu) og geðvernd.

26.8.2007 | 13:39

Leikskólapláss (vöggustofu) og geðvernd.

Það eru tvær greinar í Morgunblaðinu í dag sem vekja athygli mína. Sú fyrri snýr að barnafjölskyldum og þrautargöngu þeirra fyrir þjónustu við börn þeirra eftir að barneignarleyfi lýkur og sú seinni fjallar um geðsýki ungs manns austan af héraði og þjónustuna við geðsjúka í dreifbýli.

Í fyrrasumar dvaldi ég í Kaupmannahöfn og vann á vöggustofum. Þar er tekið við börnum á vöggustofur 6 mánaða gömlum þótt það sé ekki algengt - flest koma inn um 1 árs aldurinn en mörg fyrr og mörg seinna. Úrræðin hér á landi eru dagmömmur og þær anna ekki eftirspurn í Reykjavík. Foreldrar verða því að leita sjálf leiða til að brúa bilið á milli loka fæðingarorlofs og þangað til barnið hefur rétt á leikskólaplássi. Það gengur ekki árið 2007 að foreldrar séu enn í sömu sporum og ég var árið 1970.

Sveinn Snorri Sveinsson segir í ýtarlegu viðtali í dag að hann hafi barist við bæði neyslu og geðsjúkdóm í mörg ár sem endaði með andlegu áfalli og hafi aldrei komið til baka aftur en hann reyni ákaft að koma aftur til baka og muni halda því áfram. Þetta er lífsjátning og reynsla sem margir þekkja frá sjálfum sér og annara sem nálægir eru. Nú er hann formaður Geðhjálpar Austurlands, en batanum þakkar hann eimitt Geðhjálp og sjálfhjálparhópi á vegum Rauða kross Íslands. Niðurlag ljóðs eftir Svein, sem hefur gefið út nokkrar ljóðabækur og heitir Að veiða drauminn, er svona,

...

Afli skilinn eftir

ásamt veiðistöng á bakka

Eins og einhver hafi

brugðið sér frá

og snúi bráðum aftur

að vitja þessa draums.

Flokkur: Bloggar | Facebook