Spaug!

En eina ferðina erum við konur á eftir nágrönnum okkar á norðurlöndum, getum ekki treyst konu sem foringja?

 Fylgi kvenna til Vinstri Grænna er komið langt upp fyrir fylgi kvenna við Samfylkinguna samkvæmt skoðanakönnun capacent Gallup. Það eru margar súperkonur  VG sem ég bæði þekki ágætlega og kannast vel við. En að fylgi kvenna almennt úr samfélaginu slái sig um flokk sem hefur karlmann fyrir foringja og þar að auki annann foringja stærsta starfsmannafélags Íslands sem telur meirihluta kvenna í félaginu, það er bara eitt stórt SPAUG!

Hvaða áherslur eru það sem þessir (forn) menn hafa sem höfða til kvenna? Eða er þetta einhver óskiljanlegur SJARMI?

 

„Gjörbreyting á fylgi á milli Samfylkingar og VG á meðal kvenna"

Jafnaðarmenn, kvenfrelsi og Ingibjörg Sólrún.

Á búsetuárum mínum í Danmörku árin 1982 til 1987 breyttist mín póltíska sýn frá því að hafa verið hlynnt vinstrihreyfingum  eins og Aþýðubandalaginu sem var minn flokkur yfir í hugmyndir um jafnaðarmennsku og jafnaðarmannaflokk eins og ég kynntist í Danmörku.  Jafnaðarmannahugsjónin hafði aldrei náð til mín á Íslandi, þó að Alþýðuflokkurinn hafi reynt sitt til að koma því á framfæri, náði það ekki eyrum mínum. En þegar tækifærið kom með sameiningu tveggja fyrrnefndu flokka ásamt Kvennalistanum vildi ég vera með í því.

Kvennlistinn var stofnaður 1983 og bauð fram sama ár. Ég kaus hann með glöðu geði og alltaf eftir það. Árið 1999 er Kvennalistinn lagður niður og kvennlistakonur tvístruðust, samt voru meirihluti kvenna Kvennlistans samþykkur því að ganga í bandalag með Alþýðuflokki, Alþýðubandalagi og Jóhönnu Sigurðardóttur (Þjóðvaki) mynda eina heild sem jafnaðarmannaflokkur sem fékk stuttu síðar nafnið Samfylkingin.

Á ýmsu gekk á í  byrjun og man ég sérstaklega eftir sameiningarferlinu hér á Akranesi.  Hér á Akranesi varð ekki eins sterkt vart við andstöðu kvenna úr Alþýðubandalaginu eins og á Reykjavíkursvæðinu vegna hræðslu við  hægrisveiflu með kosningabandalagið. Kvennalistinn kom með sínar kröfur inn í bandalagið og var ein krafan "barátta fyrir kvenfrelsi"  í yfirskrift kosningabandlagsins. Alþýðuflokkskonur höfðu engan skilning á þessu hugtaki og fannst þetta orð móðgun við sig sem konur.

Ég var mér vel meðvituð um að það tæki langan tíma að koma þessu heim og saman og verða stór flokkur. Samfylkingin bauð sig fram sem kosningabandalag árið 1999 undir forystu Margrétar Frímannsdóttur og fékk tæp 27% atkvæða eða mest atkvæða sem höfðu mælst hjá einum flokki á vinstri væng og 17 þingmenn. Árið 2003 fékk Samfylkingin 31% atkvæði og 19 menn inn á þing. Össur Skarphéðinsson var formaður frá 2000 - 2005 og þá tók Ingibjörg Sólrún Gísladóttir við formennsku.

Í svona stórum flokki er erfitt að samræma ýmis sjónarmið sem hafa fylgt sameiningunni og ýmsir skuggar hafa fylgt henni, en nú er stundin runnin upp og við drepum alla skugga með ljósgeisla okkar sem er Ingibjörg Sólrún Gísladóttir næsti forsætisráðherra Íslands. Það er kona sem hefur sýnt það og sannað með veru sinni sem borgarstjóri að hún gerir hvorki upp á milli fólks  hvar sem það stendur í stjórnmálum, eða hverra manna það er. Ánægjulegast er þó að hún hefur haft og hefur enn sterka sýn á frelsisþrá kvenna undan viðjum vanans sem getur m.a. falist í ofbeldi og kúgun.

Annað tækifæri gefst okkur ekki fyrr en eftir dúk og disk, hvergi er kona í forustu nema hjá Samfylkingunni.  Er annars einhver annar foringi í dag feministi ?

Frelsi til þess að vera kvenmaður og frelsi til að fá að velja og hafna!

Halla Gunnarsdóttir var í Kastljósi hjá Evu Maríu í gærkvöldi. Mér skilst að hún sé aðeins 25 ára og hefur greinilega byrjað snemma að lifa "fullorðinslífi" allavega hefur hún nýtt tíma sinn vel og tekur sterka og yfirvegaða afstöðu til þess hvernig best er að lifa lífi sem kvenmaður með öllum þeim vanköntum sem því fylgir.

Ef einhver hefur misst af þessari kempu í gærkvöldi, þá skoðið það hér. 

Kvenfjandsamleg byggðarlög og aðför ríkisstjórnarinnar gegn atvinnuskapandi aðstæðum og fyritækjum í smærri bygðarlögum.

Anna Kristín Gunnarsdóttir alþingismaður segir m.a.í nýjasta bloggi sínu þetta:

"Hér eru stór landsvæði þar sem byggð hangir á bláþræði, jafnvel á heilum landhlutum eins og Vestfjörðum. Fólksfækkun þar er um 20%, meðaltekjur langt undir landsmeðaltali og meðalaldur stöðugt uppávið."

 "Og íbúarnir - sem biðja um að fá að sitja við sama borð og aðrir landsmenn - hvers eiga þeir að gjalda? Þeir eru ekki að biðja um ölmusu heldur almennar aðstæður til að geta bjargað sér sjálfir. Og í því efni hefur ríkisstjórnin heldur betur brugðist þeim."

"Samfylkingin hefur bent á að árlega losna um 3-400 störf hjá ríkinu sem hægt er að vinna hvar sem er ef einföld grundvallaratriði eru til staðar. Samfylkingin hefur sett fram þingsályktunartillögu um að skilgreind verði öll störf á vegum ríkisins sem unnt er að vinna að mestu eða öllu leyti óháð staðsetningu, m.a. til þess að auka möguleika fólks af landsbyggðinni til að gegna störfum á vegum ríkisins"

Hér hefur Anna tekið saman þann vanda sem steðjar að öllum byggðarkjörnum á landinu fyrir utan höfuðborgarsvæðið á atvinnuöryggi og flótta fólks frá smærri byggðalögum. Það er vitað að mest af öllu kemur þetta niður á konum enda er það orðið svo að konur eru orðnar miklum mun færri en karlar í sveitum og smærri byggðum landsins.

 

KOSNIGASKRIFSTOFAN Á AKRANESI OPNAÐI Í DAG.

Karl Valgarður Matthíasson sem skipar 2. sæti ,Guðbjartur Hannesson sem skipar 1. sæti og Anna Kristín Gunnarsdóttir sem skipar 3. sæti við opnun kosningaskrifstofunnar á Akranesi. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér koma svo öðlingarnir Jói og Kallivallimatt  eða réttara sagt Jóhann Ársælsson skipasmiður og alþingismaður  og Karl Valgarð Matthíasson prestur og f.v. alþingismaður og verðandi alþingismaður. Þeir eru að taka til eftir að hrinan var gengin yfir við opnunina.

 

Þórunn Sveinbjarnardóttir alþingismaður heiðraði okkur með nærveru sinni ásamt  dóttur sinni Hrafnhildi sem engan áhuga hafði á fólksmergðinni  og vildi heldur heiðra nammidaginn!

Þórunn sagði að ef fólk vildi breytingar á stjórnkerfi Íslendinga væri Samfylkingin eini kosturinn því ef fólk væri á einhvern hátt að hugsa um stefnu og hugsjónir Vinstri Grænna að þá yrðu engar breytingar á STJÓRNKERFINU!

Með Þórunni á myndinni er Anna Kristín Gunnarsdóttir alþingismaður.

 

Unga fólkið setti svip sinn á opnunina og þarna má m.a. sjá upprenandi leikara og tónlistarfólk.Fremri röð frá hægri,  Vera Guðnadóttir, Ásdís Sigtryggsdóttir og  Ragnheiður ÓafsdóttirAftari röð frá hægri; Bergur Guðnason, Sigrún Ásmundsdóttir, Guðbjörg Róbertsdóttir og Ágúst I. Sævarsson. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þór birgisson og Rakel Pálsdóttir leikarar og söngvarar úr "Almost Famous" sem sýnt hefur verið á Akranesi við miklar vinsældir. Svo miklar að aukasýningar verð aí kringum 12. mars. Þau sungu lög úr leiksýningunni við opnumn skrifstofunnar.

Hluti af fólks við opnun kosningaskrifstofu Samfylkingarinnar. Þarn má m.a. sjá Hrafnkel Proppé, Hrönn Ríkharðsdóttur, Guðmund ljósmyndara, Kalla Valla Matt og Gutta. Opnunin tókst vel og til hamingju með skrifstofuna.

Andlit íslenska hestsins er Unnur Birna!

Þetta er andlit íslenska hestsins!

Samfylkingin á Norð-Vesturlandi vekur athygli á gjaldfrjálsum Hvalfjarðargöngum.

Þingmenn, frambjóðendur, kosningastjóri og nokkrir aðdáendur þeirra stóðu við op Hvalfjarðarganga norðan megin með  spjöld sem á stóð "Frítt í göngin" "Gjaldfrjáls göng" og gáfu vegfarendum miða í göngin.

Talið er að 10-12% manns frá Akranesi og Borgarfirði sæki vinnu á hverjum degi til höfuðborgarsvæðisins og veggjald fyrir hvern bíl er ríflega 100 þús. á ári miðað við lægsta verð.

 Hér er frétt Skessuhorns af þessari uppákomu: http://www.skessuhorn.is/Default.asp?sid_id=24845&tId=99&Tre_Rod=001|002|&fre_id=52618&meira=1

Magnea 8 mánaða barnabarn.

Meiningin var að setja inn margar myndir af henni Magneu minni þar sem m.a. sést í tennurnar hennar, en því miður gat amma ekki fundið út úr því.

Það bíður betri tíma þegar amma er búin að læra meira um blog.is!

Þessi mynd var tekin á jólunum og þarna er Magnea 6 mánaða. Hún býr annars í henni Danmörk og í henni Kaupmannahöfn.

Virðingin gagnvart heilabiluðum,

er hún einhver? þarf eitthvað að bera virðingu fyrir fólki sem er heilabilað? Heilabilaðir, minnislausir (alzheimer) er bara fólk sem er búið að vera eða hvað?

Þarf fólk sem veikist af minnisleysi ekki að hafa neitt fyrir stafni, er nóg ef að það fær að vakna, klæðast, borða, sofa og tala í gegn um aðra?

Faðir minn er minnisveikur og hefur verið það að öllum líkindum lengur en við aðstandendur hans vitum um. Fyrir u.þ.b. einu og hálfu ári var honum boðið að koma ásamt mömmu og systur minni að skoða sig um á dagvistun fyrir heilabilaða á Vitatorgi, þar fyrir var fólk að spila, horfa á sjónvarp og eflaust eitthvað fleira. Pabbi, mamma og systir mín fengu upplýsingar um starfsemina og gengu um með konu sem tók á móti þeim sem reyndi að tala við pabba um kosti þess sem þau höfðu upp á að bjóða. Það þarf ekki að orðlengja það að pabba leist ekki á aðstæður og reyndar var systir mín ekki mjög hrifin heldur.

Nokkru seinna var hringt í mig frá Fríðuhúsi (dagvist fyrir heilabilaða) og pabba boðið að koma þangað að skoða sig um með eitthvert okkar úr fjölskyldunni. Ég og konan sem ég talaði við komum okkur saman um að ég færi og talaði við pabba til að vita hvort hann vildi koma og svo mundi ég hringja aftur og láta vita. Ég fór að tala við pabba og hann hafði engan áhuga á að fara, hann sagðist ekki þurfa neitt á því að halda og vildi bara vera heima, punktur - basta. Ég hringi í konuna og segi henni að hann sé ekki tilbúin. "Þá tek ég hann bara af biðlista" Segir konan við mig með spurnartón. Ég segi við hana að hann vilji alls ekki fara núna og kannski hefur hann ekki þörf akkúrat núna fyrir þetta og hvort það þurfi að taka hann af biðlistanum. Konan lætur í ljós undrun á því að hann vilji ekki koma, svona eins og hann sé að missa af tækifæri lífs síns. Mín viðbrögð voru að minna hana á að ég gæti ekki þvingað hann til að koma og önnur  ráð væru ekki til taks í þetta skiptið. Samtalinu lauk með því að hann þyrfti lengri tíma og við mundum hafa samband aftur.

Í dag er pabbi orðin mun veikari og þarf virkilega á dagvist að halda, ekki bara sín vegna heldur líka vegna mömmu svo hún geti hvílt sig, hún er þreytt. Það eru komnir sex mánuðir síðan mamma og systir mín fóru í Fríðuhús að skoða en pabbi vildi ekki koma inn með þeim, það var tekið á móti þeim af velvilja og hugulsemi og þær gengu glaðar út með þá vitneskju að pabbi kæmist fljótlega að hjá þeim í Fríðuhúsi, þær búnar að fá leiðbeiningar um hvernig aðlögun heilabilaðar manneskjur fá og það yrði síðan hringt þegar pláss losnar. Í byrjun desember hringir systir mín til að athuga hvernig staðan er, hún fær þau svör að hann sé ekki á biðlista og í ljós kom að einhvers staðar í kerfinu hafi hann verið tekin út af honum!

Ferlið byrjaði upp á nýtt, hringingar í lækni, félagsráðgjafa, þann sem sér um biðlistana og Fríðuhús. Frá því um áramót hefur pabbi tvisvar verið fluttur á sjúkrahús vegna verkja sem hann getur ekki tjáð sig um, hann hefur gengið í gegn um rannsóknir sem aftur leiddu til þess að reynt var að ýta á eftir einhverjum úrbótum í hans málum.

Eftir margar hringingar, tölvusamskipti og fundi vegna niðurstaðna rannsókna eftir spítalainnlagnir erum við eflaust ekki verr stödd en hver annar sem á aðstandenda í þessari krísu með heilabilaðan einstakling. Reynsla okkar er auðvitað okkar reynsla og engin hefur sömu upplifun, virðing fyrir lifandi fólki sem hefur þarfir en getur ekki bjargað sér án aðstoðar virðist vera í lágmarki, ef þú þarft aðstoð skaltu þiggja hana strax og þér er boðið eitthvað, það er ekkert svigrúm til að undirbúa eða vinna á mannúðlegan hátt að breytingum á lífsmynstri hins sjúka.  

Að pabbi hafi dottið út af biðlista eru víst mistök! Við eru ekki búin að fá aðra skýringu, en á morgun er fjölskyldan að fara á fund með heilbrigðisteyminu á Landakoti.

Silla 85 ára í dag.

Silla frænka, móðirsystir mín er 85 ára í dag. Hún hélt partý í gær á Blönduósi og voru nokkur hundruð manns í partýinu.

Sigurlaug Arndal Stefánsdóttir frænka er elst systra sinna sex  en á tvo bræður að auki einn eldri og annan yngri. Hún er grunnskólakennari með handmennt sem aðalgrein. Hún kenndi lengst af í Þorlákshöfn þar sem maður hennar Gunnar Markússon var skólastjóri. Þau eignuðust fjögur börn, Hildi, Þór Jens, Stefán og Ágústu. Gunnar lést fyrir tæpum tíu árum.

Nokkru eftir fráfall Gunnars kynntist Silla Torfa Jónssyni  frá Torfalæk í Austur Húnavatnssýslu og flutti hún til hans í íbúð fyrir aldraða á Blönduósi. Þau áttu nokkur mjög góð ár saman en Torfi hefur dvalið á Heilbrigðisstofnuninni Blönduósi á annað ár.

Til hamingju Silla mín með daginn og takk fyrir boðið í gær!