Rólegheit og sjálfsvorkun

10.8.2008 | 13:07

Rólegheit og sjálfsvorkun

Skrapp í sumarbústað að Álftavatni í gærkvöld í dýrindis matarboð hjá Ingu vinkonu. Nær allir úr fjölskyldunni hennar voru í mat þótt ég sé alltaf jafn spæld yfir að vera ekki meira skyld henni en í 7. til 9. lið er ég meðlimur í ættarmótinu.

Í boðinu voru: Dúa mamma, amma og langamma, Lóa og Raggi, Tinna, Hrafnhildur, Bergljót og Steinþór með litluna sína Hrafnhildi Lóu.

Inga og Helgi, Sigrún og Tobbi með Bergþór og Heiðu, Þuríður tengdadóttir Ingu og Helga með litluna sína hana Heklu.

Ingólfur og Inga með Benna sinn og tvíburana Ingvar og Vöku.

Erla systir Helga.

Ég og Birgir.

Það vantaði þrjá afkomendur Dúu og við og Erla fylltum upp í það.

Hópmyndina vantar, hún kemur síðar.

Það var yndislegt að fara þennan bíltúr í gær, tókum Þingvallaleiðina, Grafning/Grímsnes - svo fallegt.

Annars er verið að mála þakið hérna á Bjarkagrundinni og erum ekki sérlega spennt fyrir vætunni sem er spáð í dag, vona þara að það sleppi. Mannurinn er stanslaust að, bændaeðlið er sterkt í honum. Næst á að fara flísaleggja, setja upp innréttingu í eldhúsið og fleira. Þetta gerir mannurinn allt sjálfur og svo fær hann verulega góða astoð frá syninum sem hættur er í vinnunni til að vinna heima.

Það er mikill söknuður í mér, ég sakna krakkanna minna, barnabarna og fallega sumarsins sem ég merki að er á förum.

Sólin skýn hér úti og ég get legið í sólbaði á milli þess sem ský dregur fyrir sólu.

En hvað, það er alltaf eitthvað á hreyfingu, það er skammt í komu Sindra og Magneu litlu eða 20. ágúst - og þá verður gaman.

	Líkur á síðdegisskúrum vestanlands
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Flokkur: Bloggar | Facebook

Athugasemdir

Vá bara hele familien. Mynd takk.

Knús.

Jenný Anna Baldursdóttir, 10.8.2008 kl. 13:18

Sjálfsvorkunin er ríkasta tilfinningin sem við höfum. Það er ekki alltaf gott að bregðast við henni, en ég segi oft við sjálfa mig þegar ég dett í þessa tilfinningu: þetta er gott, þetta segir mér að ég hef tilfinningar, en það er vont að hafa hana lengi og oft. Vertu góð við sjálfa þig. Elma

Hulda Elma Guðmundsdóttir (IP-tala skráð) 10.8.2008 kl. 14:22

Get ég fengið mannurinn þinn lánaðan? Það vantar eitt svona framkvæmdarglatt stykki á þetta heimili.

Gott að þú áttir góða stund með fjölskyldunni. Það er svipað með fjölskyldur og menn... can't live with them, cant live without them..

Jóna Á. Gísladóttir, 10.8.2008 kl. 14:52

Skemmtileg helgin þín, það er gott. Eigðu ljúfa vinnuviku, þ.e.a.s. ef þú vinnur, auðvitað vinnurðu, annaðhvort útivinnandi eða heimavinnandi, hvurslags bull er þetta í mér

Ásdís Sigurðardóttir, 10.8.2008 kl. 15:47

Það er ekki að spyrja að því..... eintómt dugnaðarfólk úr Miklaholtshreppnum.

Anna Einarsdóttir, 10.8.2008 kl. 17:33

Já Anna mín, svo er nafnið Miklaholtshreppur fallegasta hreppanafn á Íslandi.

Ásdís, ég vinn aldrei neitt, hundlöt og þunglynd, baka þó pönnsur ef einhver lítur inn eins og gerðist áðan, það segir mér að það sé eitthvað líf í mér.

Jóna þú verður að koma í heimsókn og spyrja hann, þú mátt það mín vegna. I can't live wthout him, en það má fá lánað

Hm Hulda Elma, þá er það bara hugræna atferlismeðferðin.

Jenný mín ég er ekki alveg klár á myndinni, það er eitthvað erfitt að fá hana eða allavega er hún ekki komin til mín. Ég gleymdi nebbilega myndavélinni heima.

Edda Agnarsdóttir, 10.8.2008 kl. 19:30

Oh hvað ég skil þig, þekki þessa tilfinningu þegar barnið flytur til útlanda, og maður getur bara glaðst og verið stolt yfir dugnaðinum og kraftinum í "barninu", en söknuðurinn er alveg ólýsanlegur. -

Svo venst það eins og annað, og maður lærir að lifa með því, - á milli þess sem maður saknar.

En ég vildi að ég hefði svona "mannur" sem afrekar að klára svona verk eins og þú lýsir.

Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 10.8.2008 kl. 21:30