Mynd af síðasta barnabarninu en samt elsta...

sem býr líka í útttlandinu eins og öll hin. Hún er orðin 13 ára og get ég því spjallað við hana á msn og í síma. Hún kom hingað í sumar og var hér í hálfan mánuð. Pabbi hennar skrapp til hennar um daginn og var hjá henni í fjóra daga. Þetta er svo erfitt það fylgir öllu þessu róti svo mikil sorg og  söknuður.

Sandra María og Högni pabbi hennar heima hjá Heiðu í sumar.

Ekki tilbúin í bloggfærslu...

er ná mér niður eftir fríið í DK og Sverige. Það er ótrúlega erfitt að lenda. Sendi ykkur eitt ljóð úr einni af uppáhaldsbókinni minni PERLUR sem eru ljóð íslenkra kvenna í samantekt Silju Aðalsteinsdóttur. Þetta ljóð er eftir Ágústínu Jónsdóttur (f.1949)

 

TREGI

Kvik hugsun um þig

tár

sem ég reyni

að strjúka burt.

 

Þú lífið

á undan storminum

sem skelfir mig.

 

Tárin koma alltaf aftur

en þú?

 

              Að baki mánans. 1994.

Kem heim á morgun. Smá viðbót af myndum.

Þetta er Ylfa Eir Guðnadóttir 6 ára. Ég tók þessa mynd af henni í sófanum, þar sem hún var að horfa á sjónvarpið í stofunni um morguninn þegar ég fór frá henni. Eins og ég hef sagt áður þá er hún ekki fyrir myndatökur.

Þessa mynd af Ylfu fékk ég senda í dag frá mömmu hennar. Hún tók hana í gær og gat lokkað hana í myndatöku vegna þess að hún hafði fundið frosk úti í garði sem hún heldur á í lófanum.

 

 

Að lokum kemur hér ein af Magneu litlu Sindradóttur 14 mánaða sem býr í Kaupmannahöfn og er ný byrjuð á leikskólanum Sundby Asyl á Amager.

Ég er að koma heim flýg kl. 8 í fyrramálið til Íslands eða sex á okkar tíma. Seyougy´s

 

Myndir af barnabörnunum í Svíþjóð.

                               Edda þriggja ára fyrir einu ári síðan.

Edda að krækja í tvö stór bláber af bláberjarunna í garðinum sínum.

 

Edda og Jón Geir tvíburar á lestarstöðinni í Norsesund að kveðja ömmu og afa í gær.

Ylfa Eir systir þeirra er með þeim eindæmum eiginleikum að vilja ekki láta taka af sér myndir og getur það því verið mjög erfitt að ná mynd af henni. Ég er með eina sem ég ætla að birta seinna í kvöld, þarg fyrst að laga rauð augu.

Edda, Jón Geir og Ylfa Eir

Edda og Jón Geir eru tvíburar fæddir 17. júlí í Reykjavík 2003. Þau eiga eina systur sem heitir Ylfa Eir og er tveimur árum eldri. Þau fluttu til Svíþjóðar seinnipartinn í ágúst 2003 með foreldrum sínum til Norsesund ekki langt frá litlum stað sem heitir Alingsås. Þau eru öll á sama leikskólanum hér í sveitinni sem er frekar lítill einnar deildar leikskóli með börn frá eins árs til átta ára. Leikskólinn virkar s.s. líka fyrir börn sem byrjuð eru í skóla sem skóladagheimili.

 Því miður vilja myndirnar ekki koma inn hér sem ég ætlaði að setja af þeim systkinum. Stundum verður maður eitthvað vonlaus með þetta kerfi, það vill ekki gegna.

Ókey... set  myndir inn seinna. En ein saga af Eddu litlu. hún hefur verið að skrifa stafi og um rúmt eitt ár síðan hún fór að skrifa nafnið sitt. Um síðustu jól bjó hún til fullt af jólakortum og skrifaði inn í öll, FRÁ EDDA og stundum voru einhverjir stafir í spegilskrift svo bar hún kortin út í húsin hér í kring til þeirra sem hún er mest með og þ.á.m. föðursystir hennar og hennar fjölskylda sem býr hér í nágrenninu. Á kortinu þeirra stendur FRÁ DEAD!   Það er komið upp á ísskáp á því heimili.

 

Svíþjóð

Er komin til Svíþjóðar - í heimsókn hjá dóttur minni og þremur börnum. Blogga seinna um það.

Nýtt útlit

Magnea 1 árs með mömmu og pabba á Spáni í sumar. Nú er ég búin að fá nýtt útlit á heimasíðuna mína og það gerist hér í Kaupmannahöfn. Snillingurinn á bak við þetta nýja útlit er Aldís tengdadóttir mín, hún hefur jafnframt tekið myndirnar af Magneu litlu og foreldrum hennar. Hún á líka myndina í hausnum af íslenskri náttúru enda nýkomin að heiman.

Aldís er að vinna núna hjá þekktum ljósmyndara í Danmörku sem heitir Steen Evald og hefur verið ljósmyndari konungsfjölskyldunnar og frægur tískuljósmyndari. Skoðið heimasíðu hans, það er þess virði.

Maður er svo upptekin af sjálfum sér hér í fríinu að ég gleymdi að senda afmæliskveðju til yngsta barnsins míns sem er heima á Íslandi. Að vísu er búið að senda sms og hringja en það er ekki nóg þegar litla barnið mitt á í hlut, svo hér með bæti ég úr því.

         Þór varð 19 ára í gær 31 júlí 2007 - til hamingju elsku kúturinn!

 

Afhverju á að vernda Christiania eins og hún er í dag?

Þessari spurningu spyr blaðið Ud & Se sem er gefið út af DSB sem eru dönsku járnbrautarlestirnar og liggur í lestunum fyrir farþega. Fimm íbúar Christinaiu svara þessu í blaðinu ásamt fleiri spurningum um þeirra líf þar. Í Christianiu búa 800 manns og likir blaðið staðnum við gamalt þorp sem voru á Jótlandi. Það sem kemur á óvart við þessa samantekt er að þesssir fimm íbúar vinna og taka þátt í lífi staðarins sem er ólíkt því hvernig upplifunin er við að ganga í gegn um staðinn. Þegar gengið er í gegn um Christianiu þá eru torg, garðar, veitingastaðir, hljómsveitarsvið, torgsalar og mikil hasslykt í loftinu, en líklega eru þetta mikið af aðkomufólki sem kemur við til að upplifa stemmninguna og sjálfsagt eru einhverjir sem selja en hass.

Christiania hefur verið til síðan 1971 og hefur oft mikið gengið á þar vegna afskipta yfirvalda við íbúa, en árið 2004 voru sett Christianiulög þar sem staðurinn skuli verða eign Kaupmannahafnar svo hægt verði að hafa betri yfirsýn yfir íbúa staðarins. Íbúarnir hafa ekki keypt þetta vegna hræðslu um að staðurinn verði eyðilagður m.a. með nýbyggingarlóðum. Íbúarnir hafa reynt einhverja samningaleið s.l þrjú ár en ekki tekist og eru þess vegna búin að höfða mál gegn ríkinu. En í Christianiu finnst fleira en það sem nefnt var hér að ofan, þar er heilsugæsla, fótboltaklúppur, jazzklúppur, garðyrkjufræðingur, hárgreiðslustofa, bíóhús, barnaleikhús, leikskóli, hesthúsabyggð, skósmiður, (kona) verstæði, sem eru í viðgerðum á hjólum og smíða hin frægu Christianiu hjól, ásamt viðgerðarverkstæði á kamínum.

Fimmmenningarnir sem greinin fjallar um hafa búið mislengi á staðnum, Ann er 33 ára og hefur búið þar í sex ár. Hún vinnur á barnaheimili staðarins. Hún heillaðist að hugmyndafræði staðarins, með  það frelsi sem býðst í manneskjulegum samskiptum. Hún vill að staðurinn verði fyrirmynd þess að hægt verði að opna fleiri svona staði fyrir fólk í heiminum. Staðarmerkið er snigill og á að merkja rólegheit og að fólk hafi tíma fyrir sjálft sig.

Gitte er 52 ára og hefur búið þarna í 31 ár. Hún vinnur í kvennasmiðju á staðnum sem nokkrar konur stofnuðu eftir ágreining við karla staðarins fyrir löngu. Hún er uppeldisfræðingur og var það tilviljun ein sem réði því að hún prófaði smiðjuvinnuna og líkaði svo vel. Hún hefur búið þarna með fjölskyldu en býr nú ein með 18 ára syni sínum. Hún segir að vernda beri staðinn á menningarlegum forsendum. Þetta er einstakt umhverfi, hér eru engir bílar og mjög gott að ala upp börn hér.

Henrik er 55 ára, listmálari og lektor í myndlist. Hann hefur búið í 30 ár á staðnum. Hann kom fyrst þangað til að vinna við afvötnun á eiturlyfjasjúklingum einn vetur og þá var ekki aftur snúið. Hann settist að í skólahúsnæði og býr þar ásamt 12 ára syni sínum. Hann settist að vegna kærleiksins sem ríkti og segir að kjarkurinn verði meiri við að búa á svona stað. Hann segir að vernda eigi Christianiu vegna þess að hún er "unik" á heimsvísu og einstakur  varðandi leikhús og tónlist.

Rikker er 42 ára og býr með fötluðum syni sínum. Hún sinnir börnum í hestamennsku og hefur búið þarna síðan hún var 8 ára. Hún segir að Kaupmannahöfn hafi þörf fyrir svona stað þar sem fólk talar saman einum rómi sem samt eru svo ólíkt.

Andres er kokkur 32 ára á grænmetisstað í Christianiu og býr ekki á staðnum. Hann hefur samt komið þangað reglulega síðan hann var 11 ára. Hann vinnur þarna vegna fjölbreytileikans í mannflórunni og finnst að vegna sjálfstæðis staðarins ætti hann að fá að vera. 

Í lokin mæli ég með veitingastaðnum Liseloppen í Christianiu sem er hreint frábær, en hann er svo vinsæll að það verður að panta fyrirfram.

 

Amagerstrand og Tívolí

Ég fór í göngutúr eftir Amagerströndinni í Kaupmannahöfn í fyrradag. Ég hafði aðeins driplað fótum þar í fyrrasumar en nú fór ég í rannsóknarleiðangur þangað í fyrradag. Veðrið var svona hibsum habs, sólargæta og rigning á víxl og það alvöru rigning. Svona hefur veðri verið þessa daga sem ég hef dvalið hér, ólíkt veðrinu í fyrrasumar. Amagerströnd er algjör dásemd, fyrir ca tveimur árum var allt tekið í gegn á ströndinni og mikið og flott uppbyggingarstarf  í gangi sem skilar sér í nokkrum göngubrúm, flottum göngustígum og flottri salernisaðstöðu ásamt kaffi og veitingastöðum.

Í gær fór ég fyrsta skipti í Tívolí. Jú jú auðvitað var gaman að berja það augum og margt er fallegt. En það viðurkennist hér með að það var ekki spenningur eins og í gamla daga þegar mar fór í Tívolí í Vatnsmýrinni. En... ég fór í aðal RÚSSÍBANANN og kom hreinsuð og endurnærð út úr honum. Þetta tekur fljótt af sem betur fer enda fer maður ekki bara einu sinni á hvolf heldur líka fer  á krosshvolf eða slaufuhvolf. Ég er hæst ánægð með mig!

DK í dag. Hjólreiðakeppni og Feminismi.

Hér hefur vart verið talað og skrifað um annað síðustu daga en brottrekstur Michael Rasmussen hjólreiðakappa úr Tour de France. Dönsku blöðin sitja fyrir honum við heimili hans á Ítalíu og kveður svo ramt að, að hann er á flótta frá blaðamönnum og ljósmyndurum. Heimabær hans í Danmörku var búin að undirbúa heimkomu hans með stæl, bara svona eins og ein af okkar bæjarhátíðum, allir voru sigurvissir með hann og fólk á þessum slóðum er arga vitlaust eða mjög reitt hvernig farið var með hann. Hjólaklúbbur hans í Holbæk stendur með honum eins og einn maður og bíða eftir að hann jafni sig á áfallinu svo þeir geti festað með honum. Það sama gildir um hans nágrannabyggð á Ítalíu í Lazise við Gardavatnið.

Feministi er orð sem virðist vera orðið ein alsherjar ógn við stóran hluta fólks og sér í lagi margra karlmanna sem blogga hér og eins margra sem eru virkir í kommentakerfinu. Það sem mér finnst svo merkilegt við það er; að jafnrétti er ekki eins ógnandi þótt að orðin segi það sama eða alltént kvenréttindi.

Hér í Danmörku eru feminismi ekki lengur bundin við okkar vesturlensku menningu heldur hafa muslimakonur skorið upp herör gegn fordómum vesturlanda á klæðaburði þeirra og siðum í nafni feminista.

Asmaa Abdol-Hamid er ung kona sem vinnur sem þáttastjórnandi á danska sjónvarpinu. Hún er innflytjandi frá Palestínu og kom hingað 1986 þá fimm ára ásmt fjölskuldu sinni. Þegar hún var 14 ára byrjaði hún að ganga með slæðu og í fötum sem hylja nær allan kroppinn. Hún er menntaður félagsráðgjafi og samfélagsrýnir og er fyrsti muslimski þáttastjórnandinn í danska sjónvarpinu. Hún hefur setið í bæjarráði Óðinsvéa fyrir flokk sem kallast Enhedslisten og nú er hún komin inn á þing fyrir sama flokk og þar blæs hressilega um hana eins og annars staðar. Hún hefur sett sig upp á móti stefnu Dana varðandi Írakstríðið og líkt andstæðingum stríðsins í DK við andspyrnuhreyfingu Dana í síðasta stríði. Danir eru ákaflega viðkvæmir fyrir þessu og hún hefur fengið harða gagnrýni til baka. Hún var talsmaður 11 muslimskra samtaka í tengslum við niðurlægingu vegna birtingu skrípamyndar af Muhammed í Jyllands-Posten. Kvennasamtökin "Kvinder for Frihed" mótmæltu til danska sjónvarpsins þegar hún birtist á skjánum í muslimafötum með því að senda inn 500 undirskriftir þar sem þær töldu að klæðaburðurinn eða fyrst fremst höfuðbúnaðurinnn væri ógn og kúgun á rétti kvenna. En Asmaa Abdol-Hamid svarar fullum hálsi og segir að trúabrögð geti bæði verið muslimsk og femenísk.

Meira seinna.